Dziedziczenie często kojarzy się z przejęciem majątku po zmarłym, ale w praktyce nie zawsze okazuje się korzystne. W sytuacji, gdy spadek jest zadłużony lub niechciany, polskie prawo przewiduje dwa instrumenty - zrzeczenie się spadku oraz odrzucenie spadku. Choć na pierwszy rzut oka wydają się podobne, różnią się momentem dokonania, skutkami oraz wpływem na odpowiedzialność za długi. Poniżej wyjaśniamy, na czym polega każda z tych procedur i co warto wziąć pod uwagę, podejmując decyzję o rezygnacji z dziedziczenia.
Zrzeczenie się spadku to umowa zawierana między potencjalnym spadkobiercą a przyszłym spadkodawcą jeszcze za jego życia. W formie aktu notarialnego strony ustalają, że przyszły spadkobierca rezygnuje z prawa do dziedziczenia po zmarłym. W rezultacie osoba zrzekająca się jest traktowana tak, jakby nie dożyła chwili otwarcia spadku, co oznacza wyłączenie z dziedziczenia ustawowego oraz utratę prawa do zachowku.
Zrzeczenie się spadku jest więc działaniem wyprzedzającym – pozwala uniknąć przyszłych problemów, w tym konieczności przejęcia zadłużonego majątku. Warto jednak pamiętać, że cofnięcie tej decyzji wymaga ponownej umowy z przyszłym spadkodawcą.
>> W tym wpisie znajdziesz więcej informacji o tym czym jest Zrzeczenie się spadku
Odrzucenie spadku to złożenie oświadczenia o rezygnacji z dziedziczenia po osobie już zmarłej. Procedura ta dokonywana jest po śmierci spadkodawcy, w terminie 6 miesięcy od momentu, gdy spadkobierca dowiedział się o tytule swojego powołania. Odrzucenie spadku może nastąpić przed sądem lub notariuszem. Spadkobierca, który odrzuca spadek, jest traktowany tak, jakby nie dożył otwarcia spadku, a jego udział przechodzi na kolejne osoby w linii dziedziczenia.
Odrzucenie spadku to reakcja na zastaną sytuację – pozwala uniknąć przyjęcia majątku obciążonego długami, jeśli spadkobierca uzna, że dziedziczenie jest niekorzystne.
>> W tym wpisie znajdziesz więcej informacji o tym czym jest Odrzucenie spadku
Zarówno zrzeczenie się spadku, jak i odrzucenie spadku mają na celu uniknięcie obciążeń finansowych. Jeśli istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że spadek jest zadłużony, warto rozważyć jedno z powyższych rozwiązań.
Zrzeczenie się spadku jeszcze za życia spadkodawcy sprawia, że potencjalny spadkobierca w ogóle nie znajdzie się w kręgu dziedziczenia. Nie stanie się więc stroną w sprawach dotyczących długów zmarłego.
Odrzucenie spadku po śmierci zmarłego również wyklucza odpowiedzialność za długi, ale decyzja ta musi zostać podjęta w terminie 6 miesięcy. Jeśli spadkobierca nie złoży oświadczenia o odrzuceniu spadku, może być odpowiedzialny za zobowiązania do wartości odziedziczonego majątku.
Zrzeczenie się spadku a odrzucenie spadku to dwie różne instytucje, które pomagają uniknąć niekorzystnych sytuacji związanych z dziedziczeniem, zwłaszcza gdy spadek jest zadłużony. Kluczową różnicą jest moment podjęcia decyzji – zrzeczenie się spadku następuje przed śmiercią spadkodawcy, natomiast odrzucenie po jego zgonie. Oba rozwiązania pozwalają wyeliminować odpowiedzialność za długi, jednak mają odmienne skutki dla prawa do zachowku i możliwość cofnięcia decyzji.
Jeżeli zastanawiasz się, które rozwiązanie będzie lepsze w Twojej sytuacji lub potrzebujesz profesjonalnej pomocy prawnej, skontaktuj się z kancelarią Owo Adwokaci we Wrocławiu. Nasi doświadczeni prawnicy pomogą Ci zrozumieć dostępne opcje i wybrać tę, która najlepiej zabezpieczy Twoje interesy.
Zrzeczenie się spadku (określane także jako zrzeczenie się dziedziczenia) to specyficzna umowa zawierana jeszcze za życia przyszłego spadkodawcy, dzięki której potencjalny spadkobierca pozbawia się prawa do przyszłego majątku po zmarłym. Jest to istotne narzędzie pozwalające uniknąć dziedziczenia kłopotliwych lub niechcianych składników majątku, w tym długów. W niniejszym wpisie wyjaśniamy, jak zrzec się spadku, na czym polega taka umowa oraz jakie są konsekwencje zrzeczenia się dziedziczenia, na przykład po rodzicach.
Jeżeli zastanawiasz się, jak zrzec się spadku, pamiętaj, że musi to nastąpić w drodze umowy zawartej w formie aktu notarialnego. Oznacza to, że obie strony – przyszły spadkodawca oraz potencjalny spadkobierca – stawiają się przed notariuszem i podpisują umowę, w której jedna strona rezygnuje z prawa do przyszłego dziedziczenia.
W umowie można zrzec się dziedziczenia w całości lub częściowo, choć najczęściej praktykowane jest pełne wyłączenie. Ważne jest, aby wszystkie szczegóły były jasne i jednoznacznie określone. Sporządzenie takiej umowy warto poprzedzić konsultacją z doświadczonym adwokatem, który wyjaśni skutki prawne i doradzi, czy zrzeczenie się dziedziczenia jest korzystnym rozwiązaniem w danej sytuacji.
Przeczytaj też o:
Czym się różni odrzucenie spadku od zrzeczenia
Zrzeczenie się spadku to umowa między przyszłym spadkodawcą a potencjalnym spadkobiercą, zawierana jeszcze przed śmiercią tej pierwszej osoby. Akt ten powoduje, że osoba zrzekająca się dziedziczenia zostaje wyłączona z kręgu spadkobierców ustawowych, jakby nie dożyła otwarcia spadku. W efekcie traci ona nie tylko prawo do spadku, ale także do zachowku po zmarłym.
Warto odróżnić zrzeczenie się dziedziczenia od odrzucenia spadku, które następuje już po śmierci spadkodawcy. Odrzucenie spadku jest działaniem reaktywnym, podejmowanym, gdy spadek okazuje się niekorzystny (np. zadłużony). Zrzeczenie się dziedziczenia to z kolei umowa zawarta z wyprzedzeniem, z reguły po to, aby zapobiec przyszłym konfliktom lub obciążeniom spadkowym.
Zrzeczenie się dziedziczenia po rodzicach może być pomocne w sytuacji, gdy wiesz, że ich majątek jest obciążony długami lub trudnymi do uregulowania zobowiązaniami finansowymi. Dzięki zawarciu takiej umowy z rodzicami jeszcze za ich życia, możesz uniknąć problemów związanych z koniecznością spłaty wierzycieli lub sprzedaży odziedziczonego mienia, aby pokryć koszty zadłużenia.
Innym powodem może być chęć uniknięcia sporów rodzinnych. Jeżeli istnieje obawa, że dziedziczenie doprowadzi do konfliktów pomiędzy rodzeństwem, zrzeczenie się dziedziczenia może pomóc zapobiec takim sytuacjom. W praktyce zrzeczenie się dziedziczenia wyłącza zrzekającego się oraz jego zstępnych z kręgu spadkobierców ustawowych, co oznacza, że nie będą oni mieli roszczeń do majątku zmarłego.
Ważną konsekwencją zrzeczenia się spadku jest utrata prawa do zachowku. Zachowek to część majątku, która przysługuje najbliższym krewnym spadkodawcy (dzieciom, wnukom, małżonkowi, rodzicom) w przypadku, gdy nie zostali oni uwzględnieni w testamencie. Składając podpis pod umową o zrzeczeniu się dziedziczenia, zrzekasz się nie tylko prawa do spadku, ale też do zachowku. Warto mieć to na uwadze, planując swoje relacje majątkowe z rodzicami lub innymi krewnymi.
Często pojawia się pytanie: jak zrzec się spadku po zmarłej osobie? Otóż zrzeczenie się dziedziczenia dotyczy wyłącznie przyszłego spadku. Nie jest możliwe zawarcie umowy o zrzeczenie się spadku po śmierci spadkodawcy. Jeżeli spadkodawca już zmarł, a spadkobierca nie chce przyjąć spadku, może skorzystać z odrzucenia spadku. To odmienna procedura, wymagająca złożenia oświadczenia przed notariuszem lub w sądzie w terminie 6 miesięcy od dnia, w którym dowiedział się o tytule swego powołania do spadku.
W przeciwieństwie do odrzucenia spadku, z którego cofnięciem mogą być pewne trudności po upływie terminu, zrzeczenie się dziedziczenia można odwrócić poprzez zawarcie nowej umowy w formie aktu notarialnego. Wówczas obie strony – potencjalny spadkodawca i zrzekający się dziedziczenia – zgadzają się odwołać wcześniejszą umowę. Oczywiście, jeśli spadkodawca nie wyrazi na to zgody, powrót do poprzedniego stanu jest niemożliwy. Zawarcie umowy o zrzeczenie się spadku to ważna decyzja, która ma dalekosiężne konsekwencje prawne i finansowe. Pozwala uniknąć przyszłych problemów związanych z długami, sporami rodzinnymi czy niechcianym majątkiem, ale jednocześnie oznacza utratę prawa do zachowku.
Zanim podejmiesz decyzję o zrzeczeniu się dziedziczenia po rodzicach czy innych krewnych, warto skonsultować się z adwokatem, który oceni Twoją sytuację i pomoże zrozumieć wszystkie skutki tej umowy.
Jeżeli potrzebujesz pomocy w przygotowaniu umowy o zrzeczeniu się dziedziczenia lub chcesz uzyskać poradę prawną dotyczącą spraw spadkowych, zapraszamy do kontaktu z kancelarią Owo Adwokaci we Wrocławiu.
Decyzja o przyjęciu lub odrzuceniu spadku to często kluczowy krok w uniknięciu niepotrzebnych zobowiązań finansowych czy skomplikowanych sytuacji rodzinno-prawnych. Bywa, że dopiero po śmierci bliskiej osoby dowiadujemy się o istnieniu długów lub innych obciążeń majątkowych, które mogłyby negatywnie wpłynąć na naszą sytuację. Świadomość zasad dotyczących odrzucenia spadku pozwoli Ci ochronić swoje interesy, uniknąć odpowiedzialności za długi zmarłego oraz zminimalizować ryzyko błędów formalnych.
Odrzucenie spadku to złożenie stosownego oświadczenia, w wyniku którego spadkobierca traktowany jest tak, jakby nie dożył otwarcia spadku. Oznacza to, że osoba odrzucająca spadek w ogóle nie staje się spadkobiercą, a co za tym idzie – nie przejmuje żadnych praw ani obowiązków majątkowych po zmarłym. Mechanizm ten został przewidziany w polskim prawie po to, aby chronić spadkobierców przed niechcianymi obciążeniami, takimi jak długi przekraczające wartość majątku, czy skomplikowane spory rodzinne związane z nieruchomościami.
Przeczytaj też o:
Czym się różni odrzucenie spadku od zrzeczenia
Bardzo ważny jest termin na odrzucenie spadku, określony w Kodeksie cywilnym. Spadkobierca ma zazwyczaj 6 miesięcy od dnia, w którym dowiedział się o tytule swojego powołania do spadku, aby złożyć oświadczenie o jego odrzuceniu. Najczęściej termin ten biegnie od dnia śmierci spadkodawcy (gdy jesteś powołany do spadku z mocy ustawy) lub od momentu otwarcia testamentu (gdy dziedziczysz z woli zmarłego). Niezachowanie tego terminu oznacza, że spadek zostaje przyjęty z mocy prawa z dobrodziejstwem inwentarza, a spadkobierca może zostać obciążony ewentualnymi długami do wysokości odziedziczonego majątku.
Jeżeli przegapisz ten okres, odrzucenie spadku staje się niemożliwe w zwykłym trybie i konieczne może być skierowanie sprawy do sądu, by udowodnić, że nieterminowe działanie było niezawinione.
Procedura odrzucenia spadku jest stosunkowo prosta, lecz wymaga zachowania staranności formalnej. Oświadczenie o odrzuceniu składa się w formie pisemnej przed notariuszem lub ustnie do protokołu przed sądem rejonowym właściwym dla miejsca zamieszkania składającego oświadczenie. Warto pamiętać, że w trakcie procedury należy potwierdzić swoją tożsamość oraz przedstawić dokumenty potwierdzające tytuł powołania do spadku, takie jak akt zgonu spadkodawcy czy testament (o ile istnieje).
W odrzuceniu spadku może pomóc prawnik, który zweryfikuje wszystkie dokumenty, dopilnuje terminów oraz dopomoże w ustaleniu strategii działania, zwłaszcza gdy istnieją inni spadkobiercy lub skomplikowane relacje rodzinne.
Odrzucenie spadku wymaga dotrzymania formy i terminu. Kiedy odrzucenie spadku jest nieskuteczne? Jeśli zostanie złożone po upływie ustawowych 6 miesięcy lub w inny sposób sprzeczny z przepisami (np. przed osobą nieuprawnioną do przyjęcia oświadczenia), nie wywoła skutków prawnych. W rezultacie spadkobierca pozostaje obciążony dziedziczeniem, łącznie z ewentualnymi długami zmarłego.
Ponadto, odrzucenie spadku nie może zostać cofnięte. Jeśli raz podejmiesz taką decyzję, jest ona nieodwracalna. Dlatego przed złożeniem oświadczenia warto dokładnie rozważyć, czy rzeczywiście leży to w Twoim interesie. W przypadku wątpliwości najlepiej skonsultować się z adwokatem, który zweryfikuje Twoją sytuację.
Wielu spadkobierców zastanawia się, na kogo przechodzi spadek po odrzuceniu. Gdy spadkobierca odrzuca spadek, jest traktowany tak, jakby nie dożył chwili otwarcia spadku. W konsekwencji jego udział przypada kolejnym osobom w linii dziedziczenia ustawowego lub testamentalnego. Mogą to być dzieci spadkobiercy, rodzeństwo zmarłego czy dalsi krewni, w zależności od konkretnej sytuacji rodzinnej.
Oznacza to, że odrzucenie spadku przez jedną osobę może spowodować konieczność reakcji kolejnych spadkobierców (np. dzieci osoby odrzucającej), którzy również muszą zdecydować, czy przyjmują, czy odrzucają spadek. Jeśli majątek spadkodawcy jest zadłużony, rozsądne może być odrzucenie spadku przez wszystkich powołanych do dziedziczenia, aż do momentu, gdy spadek przypadnie Skarbowi Państwa.
Choć formalności związane z odrzuceniem spadku mogą wydawać się proste, każdy przypadek jest inny. Specjalista pomoże Ci ustalić, czy i kiedy opłaca się odrzucić spadek, zadba o poprawność formalną oświadczenia, przypilnuje terminów i wyjaśni, jakie będą dalsze konsekwencje odrzucenia spadku dla Ciebie i Twoich bliskich. W przypadku złożonej struktury rodzinnej, zawiłych relacji majątkowych czy wątpliwości co do istnienia długów zmarłego, pomoc prawnika może okazać się nieoceniona.
Odrzucenie spadku to skuteczny sposób na uniknięcie dziedziczenia długów lub innych niepożądanych zobowiązań po zmarłym. Kluczowe jest jednak dotrzymanie terminu na odrzucenie spadku (6 miesięcy) oraz zachowanie wymaganej formy złożenia oświadczenia. Wiedząc już jak odrzucić spadek, możesz świadomie zdecydować, czy taki krok jest dla Ciebie korzystny. Pamiętaj, że odrzucenie spadku jest nieodwracalne, a ewentualne błędy proceduralne mogą Cię narazić na kosztowne konsekwencje.
Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości, warto skonsultować się z doświadczonym adwokatem. Kancelaria Owo Adwokaci może pomóc Ci ocenić sytuację, przygotować stosowne dokumenty oraz w pełni zadbać o Twoje interesy w trakcie całego procesu.
Dziedziczenie po rodzicach nie jest tylko prawnym obowiązkiem do wypełnienia, ale też momentem, w którym często spotykają się emocje, niejasne relacje i formalne wymogi. Bez rzetelnej wiedzy, łatwo popełnić kosztowne błędy lub przeoczyć przysługujące nam prawa. Właśnie dlatego warto zrozumieć, jak działa polski system dziedziczenia, kiedy potrzebne jest wsparcie adwokata oraz jak sprawnie przejść przez procedury związane ze spadkiem po matce czy ojcu.
Spadek po rodzicach bez testamentu podlega dziedziczeniu ustawowemu. W pierwszej kolejności do spadku powołane są dzieci oraz małżonek zmarłego. Gdy umiera jeden z rodziców, majątek dzielony jest pomiędzy pozostającego przy życiu małżonka a dzieci zmarłego w równych częściach, przy czym współmałżonek otrzymuje co najmniej 1/4 spadku. Jeśli zmarli oboje rodzice i nie pozostawili testamentu, cały ich majątek trafia do dzieci w równych udziałach.
>>Dowiedz się więcej o Dziedziczeniu ustawowym
Odpowiedź jest prosta w sytuacji typowej - najpierw żyjący małżonek oraz dzieci. Jeśli małżonek zmarł wcześniej, wówczas całość spadku dziedziczą dzieci. Jeżeli dziecko zmarło wcześniej niż rodzic i pozostawiło własne potomstwo, do spadku przystępują wnuki, które dziedziczą udział przypadający ich rodzicowi.
Zasady dotyczące dziedziczenia po ojcu i matce są zasadniczo takie same, ponieważ po śmierci rodzica dziedziczenie odbywa się według tożsamych reguł. Szczególne przypadki pojawiają się, gdy jedno z rodziców zmarło wcześniej. Na przykład spadek po matce gdy ojciec nie żyje dziedziczą dzieci w częściach równych. Wówczas cały majątek po matce, który nie został objęty testamentem, przechodzi na zstępnych (dzieci, a w dalszej kolejności wnuki, prawnuki i tak dalej).
W przypadku, gdy rodzice zmarli w krótkim odstępie czasu, a żaden z nich nie zostawił testamentu, dziedziczenie po każdym z rodziców jest rozpatrywane oddzielnie. Dzieci otrzymują spadek po jednym z rodziców, a następnie – w odpowiednim trybie – po drugim. W praktyce oznacza to, że jeżeli najpierw zmarł ojciec, a majątek został pomiędzy dzieci i matkę podzielony już prawnie (np. w drodze postępowania o stwierdzenie nabycia spadku), to po śmierci matki spadek po niej przypada w całości dzieciom.
Przeczytaj też o:
Aby formalnie nabyć spadek po rodzicach, konieczne jest uzyskanie stwierdzenia nabycia spadku albo aktu poświadczenia dziedziczenia. Postępowanie można wszcząć w sądzie lub u notariusza. Dopiero po uzyskaniu oficjalnego dokumentu potwierdzającego dziedziczenie można w pełni dysponować odziedziczonym majątkiem.
Spadek po jednym z rodziców wymaga podobnych formalności. W zależności od sytuacji rodzinnej i majątkowej warto skonsultować się z doświadczonym adwokatem, który pomoże zrozumieć obowiązujące przepisy, przygotować odpowiednie wnioski czy zadbać o sprawne przeprowadzenie procedury przed sądem lub notariuszem.
Osoby dziedziczące po rodzicach zazwyczaj mogą korzystać z ulg lub całkowitego zwolnienia z podatku. W przypadku najbliższej rodziny (tzw. zerowa grupa podatkowa: małżonek, dzieci, wnuki, rodzice, dziadkowie, pasierb, rodzeństwo) istnieje możliwość całkowitego zwolnienia z podatku od spadków i darowizn, pod warunkiem terminowego zgłoszenia nabycia spadku do urzędu skarbowego.
Aby skorzystać ze zwolnienia, należy złożyć zgłoszenie SD-Z2 w urzędzie skarbowym w ciągu 6 miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia o nabyciu spadku lub sporządzenia aktu poświadczenia dziedziczenia. Jeśli termin ten zostanie przekroczony, spadkobierca może być zobowiązany do uiszczenia podatku zgodnie z obowiązującymi przepisami. Warto więc pamiętać o terminach i dopełnić wszelkich formalności w ustawowym czasie.
Dziedziczenie po rodzicach może przebiegać według testamentu lub zgodnie z ustawą, jeśli testamentu nie ma. Testament może diametralnie zmienić zasady podziału majątku, np. powołać do dziedziczenia konkretną osobę spoza kręgu ustawowych spadkobierców. Jeśli rodzice pozostawili ważny testament, podział majątku nastąpi zgodnie z jego treścią. W przypadku gdy osoby uprawnione do zachowku zostały pominięte lub otrzymały zbyt mało, mogą dochodzić swoich roszczeń.
Gdy nie ma testamentu, wchodzi w życie dziedziczenie po rodzicach bez testamentu – ustawowe zasady podziału określone w Kodeksie cywilnym. Wówczas współmałżonek i dzieci mają zapewnione udziały w spadku, a kolejne kręgi spadkobierców wchodzą w grę tylko wtedy, gdy brak jest wymienionych wcześniej osób.
Prawa dziedziczenia po rodzicach regulowane są ustawowo, lecz w razie wątpliwości warto skonsultować się z prawnikiem, który doradzi, jak uzyskać spadek po matce gdy ojciec nie żyje, jakie dokumenty złożyć w sądzie lub u notariusza i jakich terminów przestrzegać. Pomoc specjalisty może okazać się nieoceniona, zwłaszcza gdy sprawa jest skomplikowana lub między spadkobiercami pojawiają się spory.
Podsumowując:
Kto dziedziczy po rodzicach? W pierwszej kolejności małżonek oraz dzieci, a w przypadku braku małżonka – tylko dzieci.
Spadek po jednym z rodziców dzieli się między pozostałego rodzica a dzieci, o ile nie ma testamentu.
Podatek od spadku po rodzicach można zazwyczaj uniknąć, składając we właściwym terminie zgłoszenie SD-Z2 do urzędu skarbowego.
W razie braku testamentu obowiązuje dziedziczenie po rodzicach bez testamentu na zasadach ustawowych, a w przypadku pominięcia w testamencie uprawnione osoby mają prawo do zachowku.
Jeżeli poszukujesz wsparcia w sprawach spadkowych, zapraszamy do kontaktu z kancelarią Owo Adwokaci – pomożemy przejść przez proces dziedziczenia i zapewnimy fachową obsługę prawną na każdym etapie.
W takich przypadkach zasada dziedziczenia opiera się na regulacjach ustawowych, które określają, jakie osoby i w jakiej kolejności dziedziczą majątek po zmarłym.
>>Przeczytaj więcej o Spadku po rodzicach
Przepisy kodeksu cywilnego ustalają tzw. kolejność dziedziczenia ustawowego. Poniżej przedstawiamy uproszczony schemat dziedziczenia spadku:
Pierwsza grupa dziedziczących to współmałżonek zmarłego oraz jego dzieci. Majątek dzielony jest zazwyczaj w ten sposób, że małżonek otrzymuje określoną część (co najmniej 1/4), a pozostała część przypada dzieciom w równych udziałach.
Jeśli zmarły nie miał dzieci, do dziedziczenia dochodzą jego rodzice. Jeżeli jedno z rodziców nie żyje, w jego miejsce wchodzą dzieci zmarłego rodzica, czyli rodzeństwo zmarłego, a jeśli i oni nie żyją – ich zstępni. W niektórych przypadkach dziedziczy tu również małżonek spadkodawcy.
Jeśli brak jest małżonka, dzieci, rodziców czy rodzeństwa i ich zstępnych, wówczas schemat dziedziczenia spadku sięga do dalszych krewnych, takich jak dziadkowie, a w pewnych sytuacjach do ich potomków.
W sytuacji, gdy nie ma żadnych spadkobierców ustawowych, spadek przypada gminie ostatniego miejsca zamieszkania zmarłego lub Skarbowi Państwa.
Zasada dziedziczenia ustawowego opiera się na sprawiedliwym podziale majątku pomiędzy najbliższych krewnych. W praktyce oznacza to, że:
Warto pamiętać, że szczegółowe zasady mogą się różnić w zależności od sytuacji rodzinnej oraz że polskie prawo przewiduje rozmaite wyjątki, jak na przykład dziedziczenie przez pasierbów, ale tylko w określonych sytuacjach.
Przeczytaj też o:
Dziedziczenie ustawowe ma za zadanie zabezpieczyć interesy najbliższych krewnych spadkodawcy, gdy brak jest testamentu lub nie obejmuje on całego majątku. Kolejność dziedziczenia oraz schemat dziedziczenia spadku są ściśle regulowane prawnie, dzięki czemu łatwiej ustalić, kto i w jakiej wysokości powinien otrzymać spadek. W razie wątpliwości warto skonsultować się z doświadczonym adwokatem, który pomoże ustalić zasady dziedziczenia i uniknąć sporów.
Potrzebujesz pomocy prawnej?
Jeśli masz pytania dotyczące dziedziczenia ustawowego, zapraszamy do kontaktu z naszą kancelarią Owo Adwokaci. Pomożemy Ci zrozumieć przysługujące Ci prawa, przeanalizować dokumenty oraz wesprzeć na każdym etapie postępowania spadkowego.
O umowie dotyczącej organizacji wesela lub wynajęcia Sali weselnej pisaliśmy już szeroko tutaj. Elementem, bez którego przyjęcie weselne nie może się obejść jest też oprawa muzyczna. Wybór DJa lub zespołu to kwestia indywidualnych preferencji, ale warto pamiętać, że poza samym słownym ustaleniem terminu, wynagrodzenia czy playlisty, warto też umową taką potwierdzić na piśmie!
Do najważniejszych elementów takiej umowy należy oczywiście zaliczyć wpisanie daty wesela i poprawin oraz ustalonego wynagrodzenia i to takiego, na jakie się umówiliśmy. Warto też wpisać przedział godzinowy, w którym wykonawca będzie grał w trakcie uroczystości. W przypadku wyboru zespołu muzycznego warto również w umowie zawrzeć informacje o oczekiwanym i ustalonym składzie. Niejednokrotnie zdarza się, że decydujemy się na współpracę z danym zespołem ze względu na świetną wokalistykę luz widzianego już wcześniej „w akcji” konferansjera. W dniu wesela może się jednak okazać, że pojawi się ktoś inny, bo np. zespół współpracuje z trzema piosenkarkami. Warto więc wyodrębnić w umowie ustalenia co do konkretnych osób, których obecności spodziewamy się w dniu wesela. Tak samo podejść należy do ilości i rodzaju instrumentów. Nie chodzi tu o nadmierną skrupulatność, ale zdarza się, że zespół przedstawia cennik uzależniony od ilości instrumentów. Wówczas para oczekuje występu jazzowego kwintetu, lecz bez zastrzeżenia w umowie saksofonu, na weselu może pojawić się muzyk z kastanietami.
Problemem, o istnieniu którego wiedzą nieliczni, jest kwestia wynagrodzenia dla ZAIKS-a, czyli stowarzyszenia zarządzającego prawami autorskimi, za wykonywanie muzyki w trackie wesela. Obowiązek uregulowania stosownej opłaty z tego tytułu, niewątpliwie powstaje, gdy organizujemy wesele przekraczające kameralną imprezę w gronie rodzinnym. O ile bowiem odtwarzanie utworów muzycznych na domowych imprezach, urodzinach czy choćby przy obiedzie nie podlega opłacie – o tyle jej odtwarzanie w celach zarobkowych już opłacie podlega.
To jest w istocie najważniejsze pytanie. Odpowiedź zależy od kilku elementów. Po pierwsze, ważne jest sposób, w jaki organizujemy wesele. Jeżeli zlecamy komuś przeprowadzenie kompleksowych przygotowań weselnych – wynajęcie sali, zespołu itd. – wówczas firma taka jest organizatorem uroczystości. Świadcząc odpłatnie i w ramach działalności zawodowej tego typu usługi, organizator powinien uregulować należności względem ZAIKS. To on bowiem faktycznie korzysta dla celów zarobkowych z wykonywanych w czasie wesela utworów. Jeżeli jednak wesele organizujemy sami, wiele zależy od naszej umowy z właścicielem sali weselnej. Jeżeli udostępnia on nam lokal, a także dostarcza catering i zapewnia bazę noclegową, to należy go traktować, jako organizatora. Wówczas to właściciel obiektu powinien uregulować należność ZAKIS-owi. Jeżeli jednak wynajmujemy samą salę, sami ją przystrajamy, sami ustawiamy stoły, zatrudniamy zespół i faktycznie organizujemy całe przyjęcie – powinniśmy ponieść koszty korzystania z praw autorskich. Warto też zauważyć, że często w umowach dotyczących organizacji wesel – nawet z dużymi obiektami – obowiązek opłacenia wynagrodzenia dla ZAIKS-a zostaje przeniesiony na nas. Jest to jak najbardziej dopuszczalne.
Warto pamiętać o powyższych zasadach, bo choć kontrolę przeprowadzane przez stowarzyszenie ZAIKS zdarzają się rzadko, to jednak rozpoczęcie nowej drogi życia od wysokiej kary finansowej, niewątpliwie nie jest wymarzonym tej drogi początkiem.
Masz wątpliwości co do treści umowy weselnej? Skontaktuj się z nami! Nasi adwokaci zajmą się analizą Twojej umowy weselnej i wyjaśnią wszelkie wątpliwości. Napisz do nas: biuro@owo-adwokaci.pl lub zadzwoń 606371452. Kontakt
Dla każdego z nas ślub i związane z nim przyjęcie weselne to jedno z najważniejszych i najpiękniejszych wydarzeń w życiu. Jak to często bywa, również i w tym przypadku – ważnym wydarzeniom nieodzownie towarzyszy prawo! Poza niewątpliwie doniosłym prawnie oświadczeniem nowożeńców co do woli zawarcia przez nich związku małżeńskiego, młodzi zawierają szereg innych kontraktów dotyczących wynajęcia sali weselnej, zespołu, dekoracji, tortu czy różnego rodzaju dodatkowych usług i atrakcji. Często to właśnie te umowy są pierwszymi, wspólnymi zobowiązaniami – choć oczywiście wielu nowożeńców połączyła wcześniej mniej romantyczna więź – kredyt hipoteczny.
Organizacja wesela to spory koszt uzależniony oczywiście od rozmachu planowanego przyjęcia, ilości zaproszonych gości, zespołu i usług dodatkowych. Statystycznie, wesele dla 100 zaproszonych gości to koszt wahający się od 40.000 do 60.000 złotych. Nietrudno zatem zrozumieć, jak dużym zobowiązaniem jest zawarcie umowy dotyczącej organizacji przyjęcia weselnego. Warto zatem przyjrzeć się tym umowom z bliska, by wiedzieć które elementy są istotne, co oznaczają poszczególne zapisy i które z nich są niebezpieczne.
… jest największym kosztem, z jakim wiąże się organizacja przyjęcia weselnego. Na jego sumę składa się zazwyczaj liczba zaproszonych gości pomnożona przez koszt cateringu dla jednej osoby. Do tego doliczyć należy szereg dodatkowych kosztów, które opiszemy poniżej. Z uwagi na fakt, iż podstawowym czynnikiem jest jednak liczba gości, warto wcześniej zaplanować ile osób chcemy na wesele zaprosić. W umowie bowiem często wpisywana jest – początkowo orientacyjna, a później ostateczna – liczba gości. Prawidłowe jej oszacowanie ma duże znaczenie. Wpływa to bowiem na różnicę w cenie wynajmu sali (czasami im więcej gości tym mniejsza cena za osobę), ale także na możliwość posiadania miejsca na wyłączność w dniu uroczystości weselnej. W przypadku bowiem, gdy poza salą główną obiekt dysponuje mniejszymi salami – np. pałace, dwory czy zamki – równocześnie organizuje się w nich dwa przyjęcia. Większa liczba gości pozwoli nam negocjować wynajem całego obiektu na wyłączność. Organizator będzie również wymagał zadeklarowania przez parę młodą w umowie minimalnej liczby gości, do czego ma pełne prawo. Warto więc przy podpisywaniu umowy przyjąć mniejszą liczbę osób, by uniknąć płacenia za nieobecnych członków rodziny lub znajomych, których ostatecznie przybędzie statycznie o 10-15 % mniej niż zaproszono.
Te dwa pojęcia bardzo często występują obok siebie w umowach dotyczących wynajęcia sali weselnej. Warto jednak wiedzieć, że nie są tożsame i różnią się miedzy sobą przede wszystkim konsekwencjami. Powszechnie przyjmuje się, że zarówno zadatek, jak i zaliczka to „raty” płacone na poczet ostatecznej należności za wynajem obiektu weselnego. Częściowo jest to prawda, ponieważ jeżeli wszystko pójdzie zgodnie z naszym planem, obie te sumy zaliczone zostaną na rzecz ostatecznej ceny.
Przykładowo – początkowo zapłacimy zadatek w kwocie 10.000 zł, następnie 10.000 zł zaliczki, a ostatecznie 20.000 zł po weselu, co w sumie da nam umówioną kwotę 40.000 zł. Co stanie się jednak z tymi kwotami, gdy wesele się nie odbędzie? Tutaj poznamy właśnie różnicę między zadatkiem a zaliczką.
Zadatek pełni formę finansowego potwierdzenia zawarcia umowy, który, gdy jej postanowienia zostaną wypełnione, podlega zaliczeniu na poczet zapłaty za daną usługę. Jeżeli jednak któraś ze stron nie wywiąże się z zawartej umowy – np. gdy para rozstanie się przed weselem lub okoliczności natury rodzinnej nie pozwolą na organizację uroczystości w ustalonym terminie – zadatek przepada i nie podlega zwrotowi. Jeżeli wesele nie doszło do skutku z przyczyn leżących po stronie organizatora, para młoda otrzyma zwrot zadatku w podwójnej wysokości.
Zaliczka – w zależności od postanowień umowy – będzie zwrócona, niezależnie od przyczyny odwołania przyjęcia (chyba, że dojdzie do tego tuż przed samym weselem). Przeliczając raz jeszcze przytoczone wcześniej sumy, w przypadku odwołania wesela przez narzeczonych – stracą oni kwotę 10.000 złotych odpowiadających wpłaconemu zadatkowi. Warto o tym zatem pamiętać przy zawieraniu umowy!
Nie ma tutaj jednej zasady. Termin płatności zawsze wskazany będzie w umowie, więc warto ją dobrze przeanalizować. Zazwyczaj wpłaty zadatku dokonuje się przy podpisaniu umowy lub w okresie niewiele późniejszym – jak wskazaliśmy zadatek jest finansowym potwierdzeniem zawarcia umowy. Zaliczkę wpłaca się zazwyczaj w terminie od 3 miesięcy do kilku tygodni przed weselem. Wówczas też często zawierany jest aneks do umowy, w którym podajemy ostateczną liczbę gości i planowanych miejsc noclegowych oraz ustalamy menu. Zapłata pozostałej kwoty może nastąpić tuż przed weselem lub bezpośrednio po nim – np. w dniu poprawin.
Jednym z najważniejszych elementów umowy są usługi dodatkowe i ich cena. Przyszła para młoda musi dobrze rozeznać się w zapisach, by nie dać się zaskoczyć dodatkowymi opłatami, które często są standardem przy umowach weselnych. Trzeba bowiem wyraźnie zaznaczyć, że organizator/wykonawca/zleceniobiorca ma prawo do zastrzegania różnych dodatkowych opłat. Do najczęściej spotykanych należą:
Oczywiście zapisów tych może być więcej. Przedstawiliśmy Wam tylko te najczęściej spotykane.
Poza wyżej opisanymi postanowieniami dotyczącymi rozliczeń i cen, warto też pamiętać, że w umowach znajdują się (lub znajdować się powinny) zapisy dotyczące określonych standardów przyjęcia weselnego. W tym zakresie powinny być zawarte deklaracje o dołożeniu należytej staranności, ale warto również zwrócić uwagę na postanowienia o wystroju,, czy układzie stołów. W mniej renomowanych i tańszych lokalach może okazać się, że nikt nie przyłoży należytej wagi do przystrojenia stołów (choćby obrusem). W bardziej prestiżowych i zorganizowanych salach, czy pałacach będziemy mogli natomiast uzgodnić kwestię dostawy i rodzaju kwiatów i bukietów.
Innym istotnym elementem jest odpowiedzialność nowożeńców za szkody spowodowane przez gości w trakcie wesela. O ile bowiem rzadko zdarza się, by renomowany organizator domagał się wynagrodzenia za stłuczone kieliszki, o tyle zbicie zabytkowego lustra w pałacu może już być problemem. Warto zatem przeanalizować brzmienie zapisów dotyczących odpowiedzialności za szkody lub ustalić, czy organizator posiada ubezpieczenie na wypadek tego typu strat. Ewentualnie, zawsze warto rozważyć wykupienie takiego ubezpieczenia, co pozwoli uniknąć nieprzyjemnych konsekwencji hucznych zabaw.
Tak samo jak w przypadku każdej umowy – najmu lokalu, zakupu nieruchomości, umowy o roboty budowlane – również i w przypadku umowy dotyczącej organizacji przyjęcia weselnego warto przed jej podpisaniem skonsultować się z prawnikiem. Koszt takiej konsultacji będzie na pewno niższy, niż nieświadome zobowiązanie się do zapłaty kar umownych, wpłacenie zbyt dużej kwoty oznaczonej jako zadatek, czy zwolnienie się przez organizatora od obowiązku zwrotu zaliczki. Należy też pamiętać, że konsultacja z prawnikiem to także gwarancja dla nowożeńców uniknięcia nieprzyjemności na początku nowej, wspólnej drogi życia.
Odroczenie wykonania kary to instytucja prawa karnego wykonawczego, umożliwiająca odsunięcie w czasie konieczności wykonywania kary. Wniosek o odroczenie może dotyczyć kary pozbawienia wolności czy ograniczenia wolności. W przypadku kary grzywny, istnieje możliwość rozłożenia jej na raty. Zasadą jest jednak wykonywanie orzeczeń karnych bezzwłocznie – z chwilą, gdy staną się wykonalne, co zazwyczaj wiąże się z ich prawomocnością. Oznacza to zatem, iż wydany wyrok podlega wykonaniu bez zwłoki. Osoba skazana na karę pozbawienia wolności, musi liczyć się z tym, że w przeciągu niedługiego czasu otrzyma wezwanie do stawienia się w zakładzie karnym – czy można temu zapobiec? Tak – służy temu odroczenie wykonania kary.
W istocie można wyróżnić pięć głównych kategorii sytuacji, w których skazani mają szansę uzyskać odroczenie wykonania kary. Do przesłanek tych zaliczamy:
W pierwszym przypadku, Sąd nie tylko może, ale ma obowiązek udzielić odroczenia wykonania kary. Odroczenie trwa wówczas do czasu ustania przeszkody – zazwyczaj jest to konkretna data, wskazana przez biegłego, który wcześniej opiniuje stan zdrowia chorego skazanego. Należy też pamiętać, że za ciężką chorobę, uznaje się taki stan zdrowia skazanego, w którym umieszczenie go w zakładzie karnym może zagrażać jego życiu lub spowodować dla jego zdrowia poważne niebezpieczeństwo.
Jeżeli natychmiastowe wykonanie kary spowoduje zbyt ciężkie skutki dla skazanego lub jego rodziny, Sąd może – ale nie musi – udzielić odroczenia. Należy bowiem pamiętać, iż osadzenie w zakładzie karnym zawsze destabilizuje sytuację życiową skazanego i jego bliskich, toteż okoliczności uzasadniające odroczenie muszą być szczegółowo wykazane. Do sytuacji, w których wykonanie kary może wywołać zbyt ciężkie skutki dla samego skazanego zaliczamy np. inną niż ciężka choroba skazanego, oczekiwanie na zabieg operacyjny, konieczność ukończenia szkolenia zawodowego, kursu czy stażu, konieczność wywiązania się z umowy, kontraktu, prac okresowych, konieczność uregulowania ważnych spraw osobistych czy ukończenie terapii odwykowej. Przykładem zbyt ciężkich skutków dla rodziny skazanego może być konieczność zapewnienia bliskim środków utrzymania na czas izolacji penitencjarnej, czy zorganizowania opieki nad dzieckiem lub chorym, jeżeli inny członek rodziny nie może jej sprawować. Raz jeszcze należy powtórzyć, że aby uzyskać odroczenie wykonania kary, należy powołać i uzasadnić okoliczności wyjątkowo uciążliwe. Normalne dolegliwości związane z wykonywaniem kary nie są przesłanką dla jej odroczenia.
Kolejny przykład dotyczy kobiet w ciąży lub rodzica sprawującego samotnie opiekę nad dzieckiem do 3-go roku życia. Należy jednak pamiętać, że obecnie umożliwia się skazanym kobietom odbywanie kary w zakładach karnych przy których organizuje się domy dla matki i dziecka. Nie dotyczy to jednak mężczyzn samotnie wychowujących małoletniego do 3-go roku życia. Górną granicą okresu odroczenia wykonania kary, jest uzyskanie przez dziecko wskazanego wieku. Oczywiście nie ma przeszkód, by ubiegać się o odroczenie na podstawie kilku okoliczności łącznie.
Ostatnim przykładem uzasadniającym opóźnienie wykonania kary jest przeludnienie w zakładach karnych. Oznacza to, że liczba osadzonych – skazanych i aresztowanych – przekracza łączną pojemność jednostek penitencjarnych w skali całego kraju. Okoliczność ta nie dotyczy jednak skazanych, którzy dopuścili się przestępstwa z art. 197-203 kodeksu karnego lub przestępstwa z zastosowaniem przemocy, lub groźby jej użycia, a także co do skazanych w warunkach recydywy i warunkach z art. 65 kodeksu karnego.
Wniosek o odroczenie wykonania kary należy złożyć przed Sądem, który wydał wyrok w pierwszej instancji. Oznacza to, że jeżeli sprawa rozpoznawana była przed Sądem Rejonowym w Jeleniej Górze, a następnie na skutek apelacji przed Sądem Okręgowym w Jeleniej Górze – wniosek należy złożyć do Sądu Rejonowego. Nie ma też znaczenia miejsce pobytu skazanego, choćby to zmieniło się w czasie trwania postępowania. Wniosek o droczenie wykonania kary należy oczywiście umotywować, przedłożyć załączniki na poparcie argumentacji oraz dowód uiszczenia opłaty w kwocie 80 złotych. Skazany może ubiegać się o odroczenie na dowolny okres czasu, nie dłuższy niż 1 rok. Okres odroczenia biegnie od dnia wydania pierwszego postanowienia w tej sprawie. Sam wniosek można składać wielokrotnie.
Do niedawna możliwym było zawieszenie wykonania kary wobec skazanego na karę nie większą niż 1 rok pozbawienia wolności, co do którego odroczono karę na okres 1 roku – jednorazowo lub łącznie. Obecnie, tj. od października 2019 r., uchylony został przepis kodeksu karnego wykonawczego, który to umożliwiał. Nie zmienia to jednak faktu, że istnieje możliwość zastosowania przepisów wcześniej obowiązujących do sprawców, którzy dopuścili się czynu przed datą uchylenia wskazanego artykułu – tj. przed październikiem 2019 r.
Skazani na karę ograniczenia wolności również mogą ubiegać się o jej odroczenie. Przesłanki dla udzielenia są podobne do wyżej omówionych, a wyróżnia się wśród nich zbyt ciężkie skutki dla skazanego lub jego rodziny, jakie pociągnie natychmiastowe wykonywanie kary. Konkretne przykłady omówiono powyżej. Maksymalny okres odroczenia wynosi 6 miesięcy. Dodatkową okolicznością, przy której Sąd musi odroczyć wykonanie kary, jest powołanie skazanego do czynnej służby wojskowej. Odroczenie trwa wówczas do czasu zakończenia służby.
Jak w każdej sprawie wykonawczej, również w postępowaniu o odroczenie wykonania kary pozbawienia wolności, czy też kary ograniczenia wolności – skazanego może reprezentować adwokat, jako jego obrońca. Warto pamiętać, że aby uzyskać odroczenie, Sąd wyznacza posiedzenie, na które wzywa skazanego i jego obrońcę. Adwokat może zatem nie tylko sporządzić wniosek, ale również reprezentować skazanego na posiedzeniu przed Sądem. Może również, w imieniu skazanego, złożyć zażalenie na postanowienie o odmowie odroczenia wykonania kary.
Kancelaria Adwokacka OWO Adwokaci zajmuje się prowadzeniem spraw z zakresu prawa karnego wykonawczego. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości zapraszamy do Kontaktu.
Warunkowe przedterminowe zwolnienie to szansa dla skazanych odbywających karę na wcześniejsze zakończenie jej wykonywania. Pozwala na opuszczenie zakładu karnego bez konieczności odbywania kary w całości. Skazani, którzy udowodnią, że proces resocjalizacji przebiega pomyślnie, mogą liczyć nawet na o połowę krótszy okres izolacji.
O warunkowe przedterminowe zwolnienie może ubiegać się skazany, który odbędzie przynajmniej połowę kary. Warto pamiętać, że do kary odbytej zalicza się okres rzeczywistego pozbawienia wolności – czyli także zatrzymanie i aresztowanie z postępowania przygotowawczego. Surowszym wymogom podlegają skazani karani w warunkach recydywy. Ci, muszą odbyć 2/3 orzeczonej kary – recydywa podstawowa, lub 3/4 kary – multirecydywa. Również sprawcy, którzy z popełnienia przestępstwa uczynili sobie stałe źródło dochodu, działali w zorganizowanej grupie przestępczej lub dopuścili się przestępstwa o charakterze terrorystycznym, mogą ubiegać się o zwolnienie po odbyciu 3/4 kary.
Warunkowego przedterminowego zwolnienia udziela Sąd penitencjarny, w okręgu którego skazany odbywa karę pozbawienia wolności. Sądem Penitencjarnym jest właściwy Sąd Okręgowy – wydział lub sekcja penitencjarna. Przykładowo dla Aresztu Śledczego w Jeleniej Górze, właściwym jest Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze. Aby Sąd udzielił skazanemu zwolnienia, należy złożyć odpowiedni wniosek i należycie go umotywować. Wniosek ten podlega opłacie sądowej w kwocie 45 zł, którą należy uiścić wraz ze złożeniem wniosku. Do wniosku można też załączyć dokumenty na poparcie swojej argumentacji. Wniosek może złożyć skazany lub jego obrońca, a wyjątkowo także dyrektor zakładu karnego lub kurator. Obrońcą w postępowaniu wykonawczym może być adwokat, którego upoważni skazany. Sąd rozpoznaje wniosek na posiedzeniu, które odbywa się w zakładzie karnym, gdzie przebywa skazany, lub w budynku Sądu, jeżeli wniosek dotyczy osoby odbywającej karę w systemie dozoru elektronicznego lub ubiegającej się o warunkowe przedterminowe zwolnienie nie będąc osadzonym – np. po udzieleniu przerwy. W posiedzeniu bierze udział skazany i jego obrońca, a także prokurator i przedstawiciel administracji zakładu karnego.
Warunkiem udzielenia zwolnienia przez Sąd jest stwierdzenie pozytywnej prognozy kryminologicznej, czyli przekonania Sądu, że skazany po zwolnieniu będzie przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa. Sąd bada w tym zakresie postawę, właściwości i warunki osobiste sprawcy, okoliczności popełnienia przestępstwa oraz zachowanie skazanego po jego popełnieniu i w czasie odbywania kary. W praktyce duże znaczenie będzie zatem miała osobowość skazanego, jego postawa w zakładzie karnym, perspektywy na przyszłość i samo przestępstwo za które sprawca był skazany. Jeżeli osadzony zachowuje się prawidłowo – otrzymuje wnioski nagrodowe, jest zatrudniony w jednostce, uzyskał promesę zatrudnienia po jej opuszczeniu, ukończył kursy i szkolenia, pojednał się z pokrzywdzonym (jeżeli takowego można wyodrębnić), to wówczas jest szansa na uzyskanie przedterminowego zwolnienia.
Sąd, uwzględniając wniosek, wyznacza jednocześnie okres próby, którym jest okres pozostały do końca kary pozbawienia wolności. Okres ten nie może być jednak krótszy niż 2 lata, co oznacza, że skazany który został zwolniony mając do odbycia jeszcze jedynie kilka miesięcy kary, będzie i tak poddany 2-letniemu okresowi próby. W tym czasie, Sąd może nałożyć na skazanego obowiązki – np. podjęcie leczenia odwykowego lub pracy zarobkowej, czy też oddać go pod dozór kuratora. Jeżeli skazany w okresie próby popełni przestępstwo, Sąd może (a w niektórych przypadkach – musi) odwołać skazanemu warunkowe zwolnienie, co wiązać się będzie z koniecznością ponownego osadzenia w zakładzie karnym. W tym celu Sąd musi jednak również wyznaczyć posiedzenie, na którym skazanego może reprezentować obrońca.
Jak w każdej sprawie wykonawczej, również w postępowaniu o udzielenie warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia reszty kary pozbawienia wolności, skazanego może reprezentować adwokat, jako jego obrońca. Warto pamiętać, że, by uzyskać zwolnienie Sąd wyznacza posiedzenie, na które wzywa skazanego i jego obrońcę. Adwokat może zatem nie tylko sporządzić wniosek, ale również reprezentować skazanego na posiedzeniu przed Sądem. Może również, w imieniu skazanego, złożyć zażalenie na postanowienie o odmowie warunkowego przedterminowego zwolnienia.
Kancelaria Adwokacka OWO Adwokaci zajmuje się prowadzeniem spraw z zakresu prawa karnego wykonawczego. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości zapraszamy do Kontaktu.
…takie właśnie pytanie zadaje sobie każdy kto szuka rozwiązań dla siebie lub bliskich w przypadku wejścia w konflikt z prawem. Zazwyczaj każdy próbuje najpierw samodzielnie zmierzyć się realiami sprawy karnej. Dość szybko jednak dochodzi się do wniosku, że nawet najlepsza wyszukiwarka, najczęściej odwiedzane fora internetowe, czy przeczytanie odpowiednich przepisów w kodeksie, same nie rozwiążą problemu. Sprawy karne wymagają przede wszystkim kompleksowej wiedzy, ale też doświadczenia. Oba te elementy gwarantują bezpieczeństwo w poruszaniu się w niezwykle skomplikowanych meandrach prawa karnego.
Należy pamiętać, że sprawy karne – poza samą materią – różnią się od spraw cywilnych, rodzinnych, gospodarczych czy administracyjnych przede wszystkim tym, że tutaj zawsze masz przeciwko sobie wykwalifikowanego prawnika – prokuratora. Nigdy zatem, występując samemu w procesie karnym, nie spotkasz się z brakiem wiedzy, rozeznania czy doświadczenia po drugiej stronie. Działając samemu, zawsze będziesz więc stroną „słabszą”. Żeby wyrównać te szanse musisz wesprzeć się profesjonalistą – adwokatem specjalizującym się w prawie karnym. Pamiętaj, że również w sądzie trafisz na zawodowych prawników – sędziów, którzy będą wydawać wyrok w Twojej sprawie. Wsparcie adwokata zapewni Ci zatem pomoc prawną także w sądzie.
– Tak – korzystanie z pomocy adwokata to Twoje prawo, ale nie obowiązek. Musisz jednak zawsze odpowiedzieć sobie na pytanie – czy w sprawach tak trudnych jak sprawy karne warto ryzykować, broniąc się samemu. Czy znasz swoje uprawnienie w procesie karnym? Wiesz kiedy odpowiadać na pytania, a kiedy odmówić? Czy musisz przyznać się do winy? Czy kara, którą zaproponował prokurator lub orzekł sąd jest łagodna czy surowa? Jakie pismo złożyć? Co załączyć? W jakim terminie?… i przede wszystkim – jak skutecznie się bronić?
Odpowiedzi na wszystkie te pytania zna doświadczony adwokat w sprawach karnych. Skorzystanie z naszej pomocy nie tylko uchroni Cię przed procesowymi niebezpieczeństwami, ale też zagwarantuje znalezienie najlepszego wyjścia z Twojej sytuacji. Pamiętaj też, że proces karny zawsze składa się z dwóch etapów – przygotowawczego – prowadzonego przez prokuratora i sądowego – posiedzenia i rozprawy przed sądem. Adwokat może Cię zatem reprezentować w oby tych etapach, gdzie będziesz wzywany, przesłuchiwany, a nadto przeprowadzane będą czynności dowodowe w Twojej sprawie. Pamiętaj też, że w przypadku aresztowania, tylko obrońca ma gwarantowane przez kodeks prawo do widzenia z osobą tymczasowo pozbawioną wolności.
Na koszty procesu składają się wszelkie poniesione w toku postępowania – w tym postępowania przygotowawczego – opłaty, rozliczane dotychczas przez Skarb Państwa. Będą to zatem koszty doręczeń pism, konwoju, dojazdu świadków, opinii biegłych. W sądzie doliczana jest też opłata dodatkowa od postępowania sądowego. Sąd może uwzględnić wniosek oskarżonego o zwolnienie go z obowiązku ponoszenia kosztów w całości lub w części. Należy w tym celu wykazać trudną sytuację majątkową, która czyni niemożliwym, spłacenie ewentualnych, zasądzonych kosztów.
Na to pytanie nie ma oczywiście jednej odpowiedzi. Wynagrodzenie adwokata zawsze jest uzależnione od danej sprawy – stopnia jej skomplikowania, ilości czynności do wykonania, potencjalnego czasu trwania, ilości rozpraw i innych czynników. Ważne jest jednak byś pamiętał, że doświadczony adwokat pozwoli Ci zaoszczędzić znacznie więcej niż pieniądze. W sprawach karnych obrońca zawsze broni Twojego interesu, w tym także Twojej wolności. Walczymy o uniewinnienie, łagodniejszą karę czy krótszy czas trwania środków karnych. Pamiętaj, że dzięki dobremu adwokatowi w sprawach karnych, możesz zostać uniewinniony! Doświadczony adwokat może pomóc Ci uzyskać warunkowe umorzenie postępowania, zasądzenie kary grzywny zamiast pozbawienia wolności czy też zawieszenie wykonania kary. Nie jest zatem kluczowe ile kosztuje pomoc adwokata w sprawie karnej, ale ile dla Ciebie jest warta taka pomoc!
Nasza Kancelaria specjalizuje się w sprawach karnych. Doświadczony zespół OWO – Adwokaci prowadził już setki spraw karnych przed sądami różnych instancji, we wszystkich sądach na Dolnym Śląsku i nie tylko. Znamy realia postępowań karnych, więc zawsze jesteśmy w stanie udzielić Ci konkretnej pomocy i konkretnych odpowiedzi. Zajmujemy się wszystkimi sprawami karnymi dotyczącymi przestępstw, przestępstw skarbowych, a także wykroczeń. Prowadzimy nadto sprawy karne wykonawcze. Wszystkie te postępowania wymagają zaangażowania, by szukać jak najlepszych rozwiązań. Jeżeli potrzebujesz pomocy, skontaktuj się z nami – kontakt.
OWO Adwokaci 2024.
Wszelkie prawa zastrzeżone.
Projekt i wykonanie: Proformat
OWO Adwokaci
Pl. Ks. Wyszyńskiego 52/16
58-500 Jelenia Góra
